Rozumna wiara w Dobro absolutne opiera się na doświadczeniu wewnętrznym i na tym, że wypływa z niego z logiczną koniecznością. Wewnętrzne religijne doświadczenie to rzecz osobista i z zewnętrznego punktu widzenia względna. Wobec tego, kiedy wsparta na nim rozumna wiara przekształca się w ogólne twierdzenia teoretyczne, żąda się od niej uzasadnienia teoretycznego. Niezależność filozofii moralnej we właściwym dla niej obszarze nie wyklucza wewnętrznego związku tego obszaru nie wyklucza wewnętrznego związku tego obszaru z przedmiotami filozofii teoretycznej - nauką o poznaniu i metafizyką. [...] Po uzasadnieniu Dobra jako takiego w filozofii moralnej, powinniśmy uzasadnić Dobro jako Prawdę na gruncie filozofii teoretycznej.