Najlepsza powieść francuska roku 2005 (nagroda FNAC). Jej symbolicznym spoiwem jest mroczna baśń o ogrze, mitycznym potworze, który zamordował w lesie dwójkę dzieci. Akcja Śmiechu ogra toczy się w Europie na przestrzeni kilkudziesięciu lat – od roku 1941 na Ukrainie (masakra Żydów w Kramaniecku), poprzez lata 60. w Niemczech i w Paryżu, po czasy współczesne. Opowiada o trudnej miłości francuskiego rzeźbiarza Paula i Clary, córki lekarza Wehrmachtu – pary żyjącej współcześnie, lecz zmagającej się z przechodzącym z pokolenia na pokolenie, jak złowieszczy śmiech ogra, przekleństwem przeszłości. Wielopłaszczyznowa opowieść Pierre’a Péju jest jednocześnie powieścią wojenną, miłosną, jak i filozoficznym dociekaniem natury zła. Autor wydobywa na światło dzienne najskrytsze uwarunkowania ludzkich postępków; wskazuje wagę „nieszczęścia z opóźnionym zapłonem”, które czai się pod powierzchnią rzeczy. Pierre Péju (ur. 1946) – urodzony w rodzinie liońskich księgarzy francuski powieściopisarz i eseista, znawca romantyzmu niemieckiego, zainteresowany filozofią dzieciństwa i dzieciństwem filozofii. Studiował filozofię na Sorbonie, obecnie jest dyrektorem programowym paryskiego College International de Philosophie i redaktorem prowadzącym działu niemieckiego serii Collection romantique w wydawnictwie José Corti. Opublikował kilkanaście książek, wśród nich francuski bestseller kilku pokoleń La petite fille dans la foret des contes oraz poruszającą Siostrzyczkę Ewę od kartuzów (La petite Chartreuse, wyd. pol. Sic! 2005).