„Słownik staroruskich nazw osobowych XI-XIV wieku” zawiera nazwy osobowe najstarszego okresu rozwojowego antroponimii wschodniosłowiańskiej. Jego podstawę stanowi materiał ekscerpowany z najważniejszych kronik staroruskich, różnego typu akt, wszystkich do dziś odkrytych i opublikowanych gramot na brzozowej korze, inskrypcji na rozlicznych przedmiotach kultury materialnej, zapisków pozostawionych przez kopistów czy pisarzy na kartach rękopisów i innych źródeł. Materiał antroponimiczny dotyczy całego terytorium starej Rusi. W słowniku ujęto wszelkie bezpośrednio poświadczone nazwy osobowe odnoszące się do mężczyzn i kobiet, używane przez ludność etnicznie wschodniosłowiańską lub zasymilowaną. Są w nim reprezentowane wszystkie kategorie antroponimiczne (imiona, przezwiska, patronimika, pomocnicze środki leksykalne indywidualizacji osób) i typy staroruskich nazw osobowych. Książka w języku rosyjskim. Prace Komisji Językoznawczej, t. 59.