Postacie Jadwigi i Jagiełły kojarzone są zazwyczaj z Krakowem i wawelskim zamkiem. Tymczasem stałe podróże Jagiełły po Polsce, Litwie i Rusi sprawiły, że wiele prowincjonalnych zamków i dworów regularnie gościło króla i - nieco rzadziej - jego kolejne żony. Jedną z ulubionych siedzib króla stał się zamek w Nowym Korczynie, mieście lokowanym przed 750 laty. Książka opowiada o tym, jak kultura Wschodu i Zachodu zderzała się z bardzo żywotnym na tym terenie kultem księżnej Kingi, co dla pochodzącej z Węgier, a szukającej drogi do świętości królowej Jadwigi musiało mieć duże znaczenie. Podjęto też próbę ukazania kulturotwórczej roli obu świętych kobiet średniowiecza. Prowadzone w podrzędztwie korczyńskim rachunki pozwalają prześledzić jak obyczaje dworu przenikały się z tradycją lokalnego środowiska, a nade wszystko odtworzyć codzienność prowincjonalnego zamku. Zachowane dokumenty dostarczają wielu szczegółów i ciekawostek dotyczących życia Jadwigi i Jagiełły oraz korczyńskich mieszczan. Stała obecność prawosławnych Rusinów, krewnych i dworzan Jagiełły, uczyła mieszkańców Nowego Korczyna tolerancji. Przedstawiane, znakomicie udokumentowane epizody z życia „na prowincji" przybliżają osobowości niezwykłej pary monarszej oraz realia życia ludności u schyłku XIV wieku; pozwalają też prześledzić wyraźnie stymulowany przez dwór rozwój ekonomiczny miasta i okolicznych wsi.