W środkach masowego przekazu, dyskusjach autorytetów w dziedzinie wychowania i nauczania coraz częściej słyszy się głosy o kryzysie współczesnej szkoły w aspekcie jej funkcji wychowawczej. Odbiorca masmediów jest wręcz bombardowany informacjami na temat niewłaściwych zachowań uczniów, naruszających nie tylko reguły obowiązujące w szkole, ale również powszechnie uznawane normy społeczne. Tego typu informacje kończą się najczęściej pytaniami „co będzie dalej z polską szkołą?”, „w jakim kierunku ona zmierza?” Jedną z przyczyn takiej sytuacji jest najprawdopodobniej fakt, że współczesna polska szkoła nastawiona jest w przeważającej mierze na nauczanie nie zaś na wychowanie, które jest realizowane niejako „po drodze”, może trochę „na siłę”. Konsekwencją postrzegania szkoły jedynie przez pryzmat jej funkcji kształcącej jest fakt, że nauczyciele czują się niejednokrotnie zwolnieni od prowadzenia działalności wychowawczej. Wychowanie staje się jedynie domeną wychowawcy klasy (ma on „wychować” ucznia w trakcie jednej godziny wychowawczej w tygodniu!) bądź pedagoga szkolnego. Zwłaszcza ten ostatni staje się w szkole swego rodzaju „specjalistą od spraw wychowawczych”, co z jednej strony należy uznać za właściwe, jednak oczekiwanie, iż „załatwi” on wszelkie problemy wychowawcze wydaje się już być mało realne. Prezentowana publikacja dostarczy wskazówek, jak prowadzić działania o charakterze wychowawczym z uczniem. Książka zainteresuje wychowawców, studentów pedagogiki, psychologii i kierunków studiów nauczycielskich.