Singer, jedyny noblista żydowskiej literatury i bezdomnego żydowskiego języka, urodził się w Polsce. Należy przypuszczać, że gdyby nie wojna i szaleństwa Hitlera, jego grób można by odwiedzać na żydowskim cmentarzu w Warszawie. Fakt, że jego literacka dorosłość przypadła Ameryce, wydaje się kwestią historycznego przypadku. Pozbawiony znajomej, życiodajnej gleby, ratował się wspomnieniami. Pozwolił osiedlić się w sobie wszystkim postaciom i porom roku żydowskiego płótna. Opowiadanie historii polskiego żydostwa, jej namiętności i codzienności, uczyniło zeń legendarnego cadyka żydowskiej literatury XX wieku. Fragment książki