Samotność jest w pewnym wymiarze nieunikniona, ale dzisiaj obserwujemy wręcz epidemię samotności. Wielu ludzi ucieka przed nią, nie zważając nawet na Boże przykazania. Samotność może być źródłem udręki, ale może też być twórcza. Autorzy poszczególnych rozdziałów przeanalizowali ten temat na podstawie Biblii i życiorysów świętych. Książka zawiera też świadectwa osób nam współczesnych. Dla jednych z nich samotność jest doświadczeniem pozytywnym, a dla innych — negatywnym. Jednych pogrążyła w złu, a u innych zaowocowała miłością. Piszą osoby bardzo młode, jak i będące w sile wieku czy czekające już tylko na śmierć. Jedni czują się samotni dlatego, że nie mają dzieci, a inni dlatego, że je mają. Są tu świadectwa osób, które nie mogą otrząsnąć się z przeżyć związanych z wojną, jak i świadectwa tych, którzy znaleźli się na marginesie życia społecznego. Swoją refleksją podzieliło się też kilku kapłanów. Lektura tej książki może pomóc zrozumieć, dlaczego ludzie czują się samotni i kiedy samotność może rodzić dobre owoce.