Praca Rafała Zarębskiego wypełnia poważną lukę w polskiej literaturze lingwistycznej, bo wprawdzie o obcych prefiksach wiele się już pisało, o ich źródłach, o historii i miejscu we współczesnej polszczyźnie, ale dotąd nie powstała synteza, która by zgromadziła rozproszone dane, także – zinterpretowała materiał w sposób jednolity (...). Monografia mieści wielostronny opis obcych prefiksów przy rzeczownikach – bierze autor pod uwagę chronologię, semantykę prefiksów i ich podstaw, produktywność, nacechowanie stylistyczne (...). W trakcie omawiania materiału autor recenzowanej monografii niejednokrotnie w sposób zamierzony uchyla wymogi analizy słowotwórczej wypracowanej przez synchroników, co w moim mniemaniu jest słuszne – derywatologia diachroniczna ma inne cele, dogmatyczne „pęta” strukturalnej analizy zaciemniają istotę procesu językowego, a przecież śledzenie zmian to nadrzędne zadanie badaczy historii języka. Z recenzji prof. dr hab. Krystyny Kleszczowej