Transformacja systemowa, zachodząca w Polsce od 1989 roku, stała się początkiem przemian strukturalnych i instytucjonalnych we wszystkich sferach życia społeczno-gospodarczego. Następstwem tego procesu były między innymi reformy w sferze nauki i edukacji, a zwłaszcza szkolnictwa wyższego. Główny wyznacznik tych przemian to uchwalenie w 1990 roku ustawy o szkolnictwie wyższym, która stała się podstawą powstania niepublicznego szkolnictwa wyższego, a w konsekwencji . rozwoju rynku usług edukacyjnych w Polsce. Pierwsze uczelnie niepubliczne powstały już w 1990 roku. Początkowo zakładano je przede wszystkim w dużych ośrodkach miejskich, będących centrami rozwoju nauki i życia akademickiego, w których uczelnie publiczne stanowiły naturalne zaplecze pozyskiwania kadry naukowo-dydaktycznej. Uczelnie niepubliczne były tworzone w odpowiedzi na rosnące zapotrzebowanie społeczeństwa. Dynamiczny ich rozwój został w sposób widoczny przyspieszony przez ustawę z 1997 roku o wyższych szkołach zawodowych. Obecnie w Polsce istnieje ponad trzysta uczelni niepublicznych. Proponują one coraz bogatszą ofertę kierunków studiów oraz specjalności. Kształcą przeszło pół miliona studentów w ramach wszystkich form nauczania, co stanowi ponadtrzydziestoprocentowy udział w rynku polskiego szkolnictwa wyższego.