Najwybitniejsza powieść science-fiction lat 70-tych, w 1972 i 1973 uhonorowana Nagrodami Nebula i Hugo. Przełom XXI i XXII wieku. Od prawie 30 lat cywilizacja ludzka na stanowiącej jedno państwo Ziemi korzysta z niezwykłego wynalazku – Pompy Elektronowej, niewyczerpanego, darmowego źródła energii opartego na obustronnej wymianie materii (i praw fizyki) z wszechświatem równoległym. Młody fizyk Peter Lamont odkrywa, iż to, co na pierwszy rzut oka wydaje się błogosławieństwem ludzkości, może w krótkim czasie doprowadzić do jej całkowitej zagłady: przemianie Słońca w supernową, unicestwienia planety, a nawet części Drogi Mlecznej. Bezskutecznie usiłuje zaalarmować władze. Nie mając innego wyjścia, podejmuje próbę kontaktu z istotami ze świata równoległego, by namówić je na zatrzymanie Pompy. W odpowiedzi otrzymuje komunikat zawierający błaganie o to samo. Po tamtej stronie rządzący także nie zdają sobie sprawy z niebezpieczeństwa zagrażającego ich istnieniu...