Rotmistrz Witold Pilecki był jednym z najdzielniejszych żołnierzy Polski Walczącej i Polskiego Państwa Podziemnego. Czynnie uczestniczył w walkach o Niepodległość ojczyzny w latach 1914–1918, a potem ofiarnie jej bronił podczas wojny z bolszewicką Rosją. Od września 1939 r. rozpoczął się nieprzerwany czas jego wojennych i konspiracyjnych zmagań. Prowadził on przez KL Auschwitz, siatkę NIE, Powstanie Warszawskie i więzienie UB na Mokotowie. Wielokrotnie ryzykował życiem. Dopisywało mu jednak żołnierskie szczęście, aż do zmierzenia się z komunistyczną rzeczywistością powojennej Polski: stał się ofiarą mordu sądowego. Postać rtm. Witolda Pileckiego, żołnierza niezłomnego, „oddaje to, co w tradycji akowskiej jest najpiękniejsze i co chcielibyśmy – jako weterani czasu zmagań z obu totalitarnymi sąsiadami – przekazać w sztafecie pokoleń naszym następcom jako niezbywalne dziedzictwo” (Czesław Cywiński).