Słowo Rota dla przeciętnego Polaka kojarzy się z porywającą serce patriotyczną pieśnią, napisaną przez Marię Konopnicką w proteście przeciwko antypolskiej pruskiej polityce zmierzającej do pozbawienia "ziemi, mowy i wiary" Polaków pod zaborem niemieckim. Pieśń powstała na początku XX wieku, kiedy Europa przygotowywała się po raz pierwszy do wojny narodów. Po odzyskaniu niepodległości Rota w II RP pretendowała do roli hymnu narodowego. Mimo, że wybrano Mazurka Dąbrowskiego, nie osłabiło to oddziaływania Roty na społeczeństwo polskie. W czasie II wojny światowej Rota stała się pieśnią narodu walczącego o wolność. Pieśnią jednoczącą wszystkich. Lata powojenne to czas w którym Polska znalazła się w okowach stalinizmu. Wtedy Rota rozbrzmiewała często w kościołach i w życiu politycznym. Była pieśnią serdeczną, patriotyczną, która napełniała dusze ludzkie energią do życia w nowej rzeczywistości. Od 1952 r., kiedy powstała Polska Rzeczypospolita Ludowa w czasach realnego socjalizmu Rota wyszła z oficjalnego śpiewnika pieśni patriotycznych na następne 40 lat. Religijny charakter Roty mimo patriotycznych jej treści był niestrawny dla konformistycznych elit PRL. Upadek realnego socjalizmu, odzyskanie samodzielności przez ruch ludowy w 1989 r., powstanie Polskiego Stronnictwa Ludowego to główne determinanty przywrócenia Roty i jej akceptacja jako hymnu Polskiego Stronnictwa Ludowego. Polecamy książkę historykom, działaczom i miłośnikom historii najnowszej oraz tym, co byli zawsze wierni Rocie - ludowcom.