Zebrane w książce studia i rozprawy dotyczą różnych, często mniej znanych kwestii związanych z szeroko rozumianą romantyczną antropotanatologią, tak w zakresie biografistyki, jak i praktyki literackiej wielkich romantyków polskich: Mickiewicza, Słowackiego, Krasińskiego i Norwida. Materiałem do naukowych badań stały się obok tekstów literackich źródła wspomnieniowe, pamiętnikarskie, epistolografia czy relacje i notatki prasowe, ukazujące ówczesną obyczajowość i jej powiązania z kulturą. Ten szeroki kontekst źródeł czerpanych z epoki pozwala osadzić te rozważania w klimacie i realiach pierwszej połowy XIX wieku, oglądać je z perspektywy naszej współczesności i tamtych czasów, oraz sprawia, że książka staje się ciekawą lekturą nie tylko dla specjalistów.