Przedmiotem analizy jest próba syntetycznego ukazania genezy, uwarunkowań i ewolucji kryzysu strefy euro ze szczególnym uwzględnieniem roli Niemiec w działaniach na rzecz jego przezwyciężenia w latach 2009–2013. Towarzyszące temu kryzysowi złożone zjawiska, tendencje i procesy o charakterze polityczno-gospodarczo-społecznym stworzyły dla Niemiec, w aspekcie wewnętrznym i międzynarodowym, nową sytuację jako czołowego państwa UE pod względem potencjału ekonomicznego. Musiały one określić swoje interesy i cele nie tylko z uwagi na ratowanie zadłużonych krajów strefy euro, lecz także w odniesieniu do przejęcia nowej roli w UE oraz całej Europie. Po omówieniu wyznaczników nowych uwarunkowań oraz założeń polityki europejskiej Niemiec, autor określa fazy wdrażania strategii ratowania strefy euro przez rząd chadecko-liberalny CDU/CSU/FDP z kanclerz A. Merkel oraz przedstawia jego nowe priorytety w polityce zagranicznej i bezpieczeństwa w dobie globalizacji i kryzysu UE. Wnioski końcowe są syntetyczną ocenę implikacji wyników wyborów do Bundestagu z 22 września 2013 r. dla nowych wyzwań wewnętrznych oraz roli międzynarodowej Niemiec