Rodowód kniaziów Świrskich Jana Tęgowskiego to dziewiąty już tom Biblioteki Genealogicznej, ukazującej się pod redakcją Marka Górnego. Jest to jednocześnie pierwsza monografia rodu wprawdzie książęcego, ale zaliczającego się do pomniejszych w Rzeczypospolitej Jagiellonów. Mimo to bardzo ważna, bo dzięki temu, że przedstawia „ród książęcy w długim trwaniu (około 200 lat), wpisuje się w zapotrzebowanie na badania społeczeństwa Wielkiego Księstwa Litewskiego, widzianego poprzez pryzmat [dziejów] ludzi przeciętnych i jednocześnie nieprzeciętnych – takich właśnie, jakimi byli kniaziowie Świrscy”. Taka perspektywa „średniego piętra” struktury społecznej – ukazująca tworzenie, umacnianie bądź zanikanie więzi rodzinnych i rodowych, nawiązywanie stosunków klientarnych z rodami magnackimi i dobieranie strategii odpowiadających pozycji majątkowej i społecznej badanej rodziny bądź rodu – umożliwia nam lepsze zrozumienie nie tylko „dużych” procesów zachodzących w społeczeństwie Wielkiego Księstwa, ale i zachowań poszczególnych osób w konkretnych sytuacjach. Monografia Tęgowskiego, bardzo starannie opracowana, stanowi owoc niezwykle sumiennej, wieloletniej kwerendy w bibliotekach krajowych i zagranicznych. Niewątpliwie jest to – i będzie przez długie dziesięciolecia – bezcenne źródło do poznania życia i obyczajowości możnowładztwa litewskiego przełomu epok: zmierzchu średniowiecza i początków ery nowożytnej.