Relacje w przestrzeni publicznej to kontynuacja i rozwinięcie wątków podjętych przez Goffmana w pracy Zachowanie w miejscach publicznych. Autor wnikliwie analizuje, czym jest porządek publiczny i jakie reguły kierują zachowaniem osób zaangażowanych w interakcje bezpośrednie (twarzą w twarz). To najlepszy wykład dotyczący takich technik podtrzymywania porządku interakcji, jak wymiany obronne, wymiany naprawcze, oznaczenia. Skinienia głowy, uniki wzrokowe, przypadkowe gesty stają się w studium Goffmana niejako kodeksem drogowym życia społecznego. Lektura obowiązkowa dla socjologów! „W historii cywilizacji zachodniej istnieje ciągłość oficjalnej ideologii moralnej definiującej cechy, jakimi powinni się wykazać pełnoprawni mężczyźni i kobiety podczas interakcji twarzą w twarz. Literatura poświęcona dżentelmenom, która zaczęła powstawać w XVI wieku, stanowi zaledwie jeden z wielu przykładów. Wymienia się tam klasyczne elementy dobrego charakteru: szczerość, wdzięczność, sprawiedliwość, hojność. Istnieją również obowiązki dotyczące zarządzania własnym ciałem, niektóre zależne od płci, a niektóre wspólne obu: czystość, świeży wygląd, powściąganie obżarstwa, siła i odwaga fizyczna, zręczność, wdzięk i opanowanie. Wreszcie, istnieją również cnoty związane z wykształceniem: wiedza, język i ogłada. [...] Badacze zachowania zaniedbali ów wspólny rdzeń przekonań, które łączą społeczeństwa zachodnie. Szybko doszliśmy do wniosku, że koncepcje cnoty są domeną matek i nauczycieli, że nie mają przełożenia na rzeczywiste zachowania i – tak czy inaczej – dziś są zdecydowanie mniej ważne niż kiedyś”. (z tekstu)