Redakcja utworu w prasie drukowanej a ograniczenie praw autorskich jest pierwszym opracowaniem na rynku, które tak szeroko omawia art. 49 ust. 2 PrAut, mówiący o zakazie dokonywania zmian w utworze przez następcę prawnego twórcy i wyjątkowych możliwościach wprowadzania zmian spowodowanych „oczywistą koniecznością”, którym twórca nie miałby „słusznej podstawy” się sprzeciwić. Praca porusza problematykę dozwolonych z mocy prawa ingerencji w nienaruszalną strukturę utworu przez następcę prawnego twórcy. Autorka wyjaśnia i dogłębnie analizuje, czy oczywistą konieczność wprowadzenia zmian będą stanowiły w szczególności: błędy w warsztacie dziennikarskim, błędy ortograficzne i interpunkcyjne, ingerencje w strukturę wypowiedzi, standardy redaktorskie przy dokonywaniu korekty redakcyjnej, zmiany stylu językowej wypowiedzi, skróty, opatrywanie utworu tytułem, podział tekstu na akapity, zestawianie tekstu z grafiką, kwestia usuwania z dzieła treści naruszających dobra osobiste osób trzecich. Ponadto wyjaśniono, jak kształtuje się treść autorskich praw osobistych, odpowiedzialność prawna z tytułu ich naruszenia a także jakie są cele i koncepcje ograniczeń. Monografia ta stanowi znakomity poradnik dla prawników praktyków zajmujących się prawem autorskim, a także dziennikarzy-twórców oraz dziennikarzy dokonujących weryfikacji redakcyjnej materiałów prasowych. Na rynku prasy drukowanej istnieje wyraźna potrzeba doprecyzowania zakresu możliwości dokonywania zmian w artykułach prasowych przez redaktorów-dziennikarzy, dopuszczających materiały prasowe do druku. Praca ta może ułatwić zarówno dziennikarzom-autorom, jak i dziennikarzom - redaktorom odpowiedź na pytanie, jakie treści dzieła dziennikarskiego są nienaruszalne i niemożliwe do zmiany bez zgody autora, a także w jakim zakresie można zmieniać utwór w ramach tzw. „oczywistej konieczności”.