Napisana niemal dwadzieścia lat po tomie wspomnień "Przeżyłam Oświęcim" książka, opowiadająca o życiu w getcie, o szaleńczej ucieczce, o udziale w polskim ruchu oporu. Jest także historią ludzi, dobrych i złych, Żydów, Niemców i Polaków, świadectwem próby, ale i hymnem pochwalnym człowieczeństwa autorstwa urodzonej jako Zofia (Sonia) Landau Krystyny Żywulskiej. Uważając, że ludzkość wciąż nie wyciągnęła należytych wniosków z lat wojny — zbrodni, pogardy i hańby, autorka postanowiła przemówić ponownie. Napisała jedną z najdobitniej antyrasistowskich książek swego czasu. Pokazała też, jak pojmowanie dobra i zła potrafiło objawić swą względność, co zależało od ciśnienia okrutnych okoliczności, wobec jakich ludzie byli stawiani. Pamięć doświadczeń zdobytych w ciągu dwu długich, strasznych lat, które autorka spędziła w getcie, stanowi bogactwo wiedzy, światło, które może dopomóc nam wszystkim w rozjaśnieniu przyszłości.