Książka omawia oryginalną, klasyczną już teorię przywiązania, wyjaśniającą jak relacje dziecka z osobami znaczącymi w najwcześniejszym okresie życia wpływają na jego dalsze funkcjonowanie psychiczne i społeczne. Autor, odwołując się do psychoanalizy, etologii oraz teorii systemów i nauk o zachowaniu, wyjaśnia genezę, mechanizmy tego zjawiska, jego założenia i konsekwencje. Przywiązanie, rozumiane jako pierwotna potrzeba nawiązania więzi emocjonalnej, umożliwia, zdaniem Bowlby'ego, wytworzenie trwałej więzi emocjonalnej, a tym samym staje się podstawą pierwszych relacji społecznych. Autor opisuje jak dziecko przechodzi w trakcie rozwoju przez kolejne fazy przywiązania do matki (lub osoby opiekującej się nim) oraz wskaźniki świadczące o jego rozwoju, np. przywieranie do ciała matki, stałe wodzenie wzrokiem za matką, reakcja ogólnego ożywienia na widok matki. Pokazuje także jak w trakcie formowania się przywiązania, dziecko tworzy wewnętrzne standardy dotyczące matki (model) jako obiektu zapewniającego bezpieczeństwo, ciepło i intymność, znajdując w tym "satysfakcję i przyjemność". Rezultatem tych najwcześniejszych kontaktów jest styl przywiązania (bezpieczny, lękowo-unikający, ambiwalentny), ważący istotnie na jakości funkcjonowania społecznego w późniejszych fazach życia. Praca ta – jako źródło rzetelnej wiedzy – jest niezbędna dla każdego psychologa, pedagoga oraz rodzica.