Prezydentura jest najbardziej wyrazistą i spektakularną instytucją polityczną w systemie politycznym współczesnego państwa o ustroju republikańskim. Prezydent bowiem symbolizuje państwo i – więcej – w pewien sposób go uosabia. Nieprzypadkowo mamy tu określenie „głowa państwa”, które bardzo dobrze i zarazem obrazowo oddaje naturę tego urzędu. Nie zawsze jednak owa głowa państwa, ten pierwszy obywatel republiki, jest twórcą polityki państwa oraz głównym decydentem. Możliwości kompetencyjnego umiejscowienia prezydenta w strukturze władzy państwowej obejmują całe spektrum przypadków, w rezultacie czego występują rozmaite koncepcje prezydentur – od rządzących, poprzez współrządzące i oddziałujące na rządzenie, aż do zasadniczo reprezentacyjnych i zupełnie ceremonialnych. Przedmiotem zainteresowania są prezydentury, nie zaś prezydenci. Chodzi zatem o instytucję polityczną, jej konstytucyjne usytuowanie, tryb powoływania, uprawnienia, odpowiedzialność oraz relacje z pozostałymi organami władzy państwowej. Refleksja nie obejmuje osób sprawujących najwyższy urząd w państwie, ich osobowości i cech charakteru, tudzież merytorycznych kwalifikacji. fragment książki