Niniejsza publikacja szczegółowo omawia takie zagadnienia jak: prawa i obowiązki dziennikarzy, sprostowanie nieprawdziwych lub niejasnych wiadomości, zamieszczanie komunikatów i ogłoszeń organizacja działalności prasowej. Komentarz obejmuje ponadto zagadnienia dotyczące wielu innych dyscyplin prawnych wiążących się ściśle ze stosowaniem prawa prasowego. Prawo prasowe niesie ze sobą bardzo wiele trudnych rozterek praktycznych, dlatego też nacisk został położony na jasność, konkretność oraz walor utylitarny. Obecne w komentarzu wątki teoretyczne są podane zrozumiale i pełnią funkcję służebną. Niniejsze opracowanie jest wszechstronnym i wygodnym narzędziem w pracy praktyków prawa prasowego i szerzej – praktyków prasy. Drugie wydanie Komentarza uwzględnia najnowsze zmiany Prawa telekomunikacyjnego, w tym: wyrok TK z 1.12.2010 r., zgodnie z którym art. 46 ust. 1, art. 31 oraz art. 33 ust. 1 PrPras są niezgodne z art. 2 i art. 42 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej przez to, że nie zachowują wymaganej precyzji określenia znamion czynu zagrożonego karą; wyrok TK z 14.12.2011 r., zgodnie z którym art. 45 PrPras w zakresie, w jakim wprowadza odpowiedzialność karną za wydawanie czasopisma drukowanego bez rejestracji, jest niezgodny z art. 31 ust. 3 w zw. z art. 54 ust. 1 Konstytucji RP, eliminując jednocześnie sankcję karną w tym zakresie; nowelizację z 14.9.2012 r. dotyczącej sprostowań, która ma na celu dostosowanie systemu prawa do wyroków TK z 5.5.2004 r. oraz z 1.12.2010 r. Zgodnie z tą nowelą sprostowanie należy ograniczyć wyłącznie do sfery czysto informacyjnej, tj. zawęzić do przekazu o faktach, dających się weryfikować według kryterium prawda-fałsz; wyeliminowano przepisy przewidujące karanie redaktorów naczelnych za uchylanie się od publikacji sprostowań i publikowanie ich niezgodnie z ustawą; zrezygnowano z instytucji tzw. odpowiedzi na stwierdzenie zagrażające dobrom osobistym, przez co jedyną formą reakcji na publikacje prasowe będzie sprostowanie; ponadto dochodzenie ochrony dóbr osobistych, zagrożonych lub naruszonych w wyniku oceniającej publikacji prasowej, będzie możliwe wyłącznie w procesie cywilnym. Autorzy komentarza od wielu lat zajmują się prawem prasowym jako teoretycy, ale nade wszystko praktycy, wykonując działalność adwokacką w kancelarii „Gotkowicz, Kosmus, Kuczyński i Partnerzy – Adwokaci”, poświęcają tej materii gros swej aktywności zawodowej. Suma ich doświadczeń i przemyśleń znalazła wyraz w prezentowanej pracy. Komentarz adresowany jest przed wszystkim do prawników, ale także do dziennikarzy oraz prasoznawców.