Monografia stanowi pierwsze w literaturze polskiej opracowanie poświęcone teoretycznym i praktycznym aspektom problematyki międzyczasowej w prawie administracyjnym. Zasadniczy cel pracy jest związany z procesem logiczno-pojeciowej i dogmatyczno-pragmatycznej weryfikacji tezy o swoistości obowiązywania i stosowania norm prawa administracyjnego w czasie oraz konsekwencji intertemporalnych zmiany normatywnej na gruncie tej gałęzi prawa. W części pierwszej rozważań przedstawiono strukturę normatywna prawa administracyjnego. W części drugiej omówiona została problematyka obowiązywania i stosowania norm prawa administracyjnego materialnego w czasie. Cześć trzecia zawiera szeroką analizę podstawowych elementów strukturalnych prawa administracyjnego intertemporalnego, w tym zagadnień zmiany normatywnej, problemu intertemporalnego oraz retroaktywności norm w prawie administracyjnym. Całość analizy teoretycznej została szeroko zilustrowana licznymi przykładami regulacji prawa pozytywnego, orzecznictwem Trybunału Konstytucyjnego, Naczelnego Sadu Administracyjnego i wojewódzkich sadów administracyjnych oraz - w ramach wątku prawnoporównawczego - konstrukcjami pojęciowymi, instytucjami prawnymi oraz dorobkiem judykatury federalnej z obszaru niemieckojęzycznego kręgu kulturowego (niemieckiego, austriackiego i szwajcarskiego).