Czy instytucja kurateli sądowej stanowi sprawny instrument pedagogicznego oddziaływania na podopiecznych sądów rodzinnych i karnych w ich dotychczasowym miejscu zamieszkania? To ważkie pytanie z punktu widzenia diagnozy kondycji krajowego systemu profilaktyki i resocjalizacji. Autorka próbuje ustalić, jakimi metodami posługują się kuratorzy sądowi, analizując szereg zmiennych osobowych, środowiskowych i instytucjonalnych. Obok diagnozy wpływu poszczególnych czynników celem pracy była rekonstrukcja realnego modelu pracy kuratorów sądowych i jego konfrontacja z modelem normatywnym oraz sformułowanie propozycji zmian w organizacji i sposobie pracy kuratorów sądowych, prowadzących do podniesienia efektywności ich oddziaływań na podopiecznych sądów.