Przedmiotem monografii jest regulacja sektorowa, której rozwój ściśle związany jest z działalnością demonopolizacyjną instytucji unijnych, przede wszystkim Komisji Europejskiej, i towarzyszącej jej liberalizacji sektorów infrastrukturalnych, a więc otwieraniem tych sektorów na konkurencję. Zjawisko regulacji sektorowej Autorka analizuje głównie od strony ustrojowej, bowiem jednym z ważniejszych elementów procesów liberalizujących sektory infrastrukturalne jest instytucjonalizacja regulacji, a więc powoływanie i funkcjonowanie organów regulacyjnych. Autorka przedstawia funkcje zarówno unijnych, jak i krajowych organów regulacyjnych, dokonując ich delimitacji stosownie do celów regulacji. Bada również pozycję ustrojową organów regulacyjnych ze szczególnym uwzględnieniem kwestii niezależności polskich organów regulacyjnych, która jest warunkiem sine qua non osiągnięcia założonych celów regulacji sektorowej.