Monografia Ślęży, napisana w XVII wieku przez Burgharta, nawiązuje do dzieł polihistorów późnego baroku. Autor formułuje ofertę intelektualnej podróży, co oznacza, że aktywność poznającego nie odnosi się do realnego ruchu w przestrzeni, a zatem do jakiejś wędrówki albo podróżowania, ale raczej do intelektualnego poznania tego, co znajduje się blisko, a mimo to warte jest poznania dla swej egzotyki. Czytelnik przemierza z autorem nie tylko obszar Ślęży, ale też pola w tamtym czasie już bardzo rozwiniętej silesiografii. Niniejsza edycja tekstu źródłowego obejmuje wstęp, komentowane tłumaczenie oraz faksymile oryginału, drukowane równolegle do tekstu polskiego. Tłumaczenie oddaje nie tylko treść i formę literacką dziełka, ale też osobliwości dość skomplikowanego druku: dlatego zachowano równolegle kursywę, majuskułę, kapitaliki w miejscach, gdzie zostały zastosowane w oryginale. Ważną rolę odgrywa bibliografia dzieł, z których korzystał Burghart, a także, co szczególnie ważne, ustalenie ich aktualnego miejsca przechowywania.