1966, Kansas. Rodzice zabierają dziewięciomiesięczną Philomenę Ash na basen. Od tej chwili woda stanie się dla niej całym światem. Lepszym światem, w którym nie ma śmierci, choroby i hipokryzji. 1984, Los Angeles. Pip - jak nazwały ją koleżanki z kadry - zdobywa swoje pierwsze olimpijskie złoto i dostaje spektakularnego załamania nerwowego na podium. „Wow! - myśli, gdy rozlega się hymn narodowy. - To wszystko jest jak jakiś wielki pogrzeb!" Jej ojciec zginął w wypadku samolotowym, starsza siostra umarła na raka. Matka nie wychodzi z domu, druga siostra to narkomanka, trzecia jest nie do zniesienia idealna. 1996, niedługo przed Igrzyskami Olimpijskimi w Atlancie. Pip łamie sobie bark. Będzie musiała stawić czoła światu, który znajduje się poza basenem. Opowieść pływaczki hipnotyzuje. Jest niebanalna, niezwykle obrazowa, wzruszająca, ale niepozbawiona przewrotnego poczucia humoru. Wspaniała powieść o dojrzewaniu. Zapis przeżyć młodej kobiety, która musi przekuć swój gniew i żal na wolę zwycięstwa. „The Boston Globe" Proza pełna pomysłowych ujęć. „The Independent" Opowiadam o godzeniu się ze stratą, akceptacji zmian, pławienia się w radości z robienia tego, co kochasz. Pływanie to dla mnie synonim próbowania. Nicole Keegan Sukces tej cudownej powieści tkwi w głosie pełnym nie tylko młodzieńczego dowcipu, ale i niepokoju. „The Washington Post"