Poetkę, jak wielu z nas, dotyka obojętność świata. W swoich wierszach stara się go jednak obłaskawić, podziwiając to, co każdy ma w zasięgu zmysłów, ale nie każdy widzi i czuje. To uroda pór roku, zwykłość i niezwykłość dni, czary, które się dzieją z udziałem: ptaków i zwierząt, kwiatów i drzew, książek i sztuki, muzyki i morza. Bez nich, świat byłby nudny i nieznośnie smutny. Cieszy ją jednak szczególnie obecność wyjątkowych i niepowtarzalnych osób, które spotyka na drodze swojego życia. Poświęca im kilka wierszy. Pisze też o przyjaźni, codzienności i życiu, które dzięki poezji może być piękniejsze i lepsze.