Mieczysław Machnicki w tak przedziwny sposób realizuje poetykę nadrealizmu, że całość jest "większa" od poszczególnych wierszy, a autor tej liryki nie ma na względzie wywoływania w nas uczucia dziwności, lecz w tych czułych dla spraw ludzkich realizacjach ujawnia się jako jakiś - głębszy -realista, ukazujący bogactwo tajemnych przejść, pokrewieństw i relacji między myślami, snami, jawnymi działaniami. Jest w tym pisaniu swoisty paradoks podważający istotność "normalnej" logiki. Tu, na naszych oczach, dokonuje się zawrotna gonitwa znaczeń, budowa ich nowych związków i hierarchii. Krzysztof Lisowski "Nowe Książki"