Dziś kategoria performatywności jest pojęciem modnym, używanym przez badaczy w różnorodnych kontekstach, jest też pojęciem aktywnym i wieloznacznym, którego znaczenia są nieustannie negocjowane, czego dowodem jest pluralizm perspektyw prezentowany w poszczególnych artykułach niniejszego tomu. […] Zasadniczym postulatem zwrotu performatywnego jest procesualna wizja rzeczywistości, zaś podstawowym mechanizmem procesualności – działanie. Działanie – w różnych wariantach koncepcji – jest widziane jako powtarzalne, rutynowe, sprawcze, rekursywne, nie tyle reprezentujące rzeczywistość społeczną i kulturową, ile ją wytwarzające. Ze wstępu Katarzyny Skowronek i Katarzyny Leszczyńskiej Zamieszczone w tomie prace łączą fenomen kultury współczesnej z mediami, sztuką, polityką oraz szeroko rozumianą mediosferą. […] Stanowią jako całość bardzo interesujący wkład do badań nad aktualnymi fenomenami oddziaływania performatywnego na współczesną kulturę Polaków, na interakcje społeczne między nimi związane z życiem zbiorowym, sztuką, polityką, moralnością, ukazując możliwe scenariusze oraz kierunki transformacji ich współczesnej świadomości indywidualnej i zbiorowej, szczególnie w obszarze mediosfery i aksjosfery, ale także sfery publicznej. Wszystkich autorów tekstów cechuje ogromna wiedza merytoryczna, trafnie analizują opisywane zjawiska oraz wykazują się dużą umiejętnością prowadzenia studiów zarówno nad danymi zastanymi, jak i zebranymi w czasie badań własnych. Z recenzji prof. Ignacego Fiuta Tom jest bardzo cenną inicjatywą, ponieważ w polskim piśmiennictwie, szczególnie w literaturze socjologicznej, perspektywa ta reprezentowana jest nader ubogo i często ogranicza się do – nomen omen – rytualnych odwołań do prac Victora Turnera, Ervinga Goffmana czy Jeffreya C. Alexandra. […] Tom dobrze oddaje specyfikę performatyki: rozległość odniesień, nośność metafory performansu, zatarcie granic pomiędzy teorią i polityką oraz pomiędzy nauką i sztuką. […] Jest to bardzo interesujący i inspirujący przewodnik po obszarach badawczych, po których poruszają się naukowcy zainteresowani wprowadzaniem do polskich nauk społecznych metafory performansu oraz dziedzictwa kilku dekad rozwoju performance studies. Z recenzji prof. Jacka Kochanowskiego