Książka stanowi syntetyczne opracowanie dziejów włoskiej kultury muzycznej w perspektywie funkcjonowania patronatu artystycznego. Jej ramy czasowe wyznaczone są z jednej strony przez rok 1470, zbiegający się z początkiem patronatu muzycznego na głównych dworach Italii, z drugiej zaś przez rok 1527, stanowiący wyraźną cezurę wynikającą z dramatycznych wydarzeń zajęcia i splądrowania Rzymu przez wojska cesarskie (sacco di Roma) oraz innych oznak kryzysu w głównych centrach muzycznych. Autor śledzi rozwój patronatu muzycznego i społecznych form organizacji kultury, uwzględniając zarazem różnorodne aspekty stylistyczne muzyki tworzonej tak przez przybyszów z północy Europy (oltremontani), jak i przez muzyków rodzimych. Książka uwzględnia bardzo różne, traktowane dotychczas oddzielnie, zjawiska i gatunki muzyczne, łącząc ich analizę z nowszą refleksją metodologiczną. Publikacja, pełniąc rolę podręcznika czy też kompendium wiedzy faktograficznej, może być źródłem inspiracji do dalszych studiów nad dziejami kultury muzycznej we wczesnonowożytnej Europie.