Propozycja, by zainicjować dyskusję nad paradygmatami akademickiego kształcenia pedagogów, spotkała się z dużym zainteresowaniem nauczycieli akademickich oraz osób związanych z praktyką edukacyjną. Zamierzeniem naszym było nie tyle podjęcie próby rekonstrukcji paradygmatycznego kształcenia pedagogów w aspekcie historycznym, ile odczytanie i stworzenie mapy konkurujących z sobą współcześnie paradygmatow. (...) Pluralizm teorii i praktyk edukacyjnych oraz ich różnorodność stanowią niewątpliwie o bogactwie oferty kształcenia. Troska o tożsamość dydaktyki akademickiej każe stawiać pytania: „czym jest wiedza pedagogiczna?", „w jaki sposób badać procesy zachodzące w szkolnictwie wyższym, jak konstruować cele kształcenia i jakie wartości je uzasadniają?" Na każde z tych pytań odpowiedzi mogą być diametralnie różne, tak jak odmienne mogą być koncepeje oparte na zupełnie innych zalożeniach. Niewątpliwie sukcesem III Seminarium Dydaktyki Akademickiej jest rozpoznanie kilku obszarów tematycznych, budujących różne modele edukacji pedagogów na uniwersytetach i w innych szkołach wyższych, a zatem konstruujących również odmienne paradygmaty tegoż kształcenia. Ze Wstępu