Papierowy świat przynosi krytyczne ujęcie dotychczasowych rozpoznań istoty pisma i jego wpływu nie tylko na procesy komunikacji, ale również na funkcje wypowiedzi pisemnych i powiązane z nimi funkcje poznawcze. Podważa rozpowszechnione mity na ten temat, ukazując w historycznym przekroju kolejne fazy rozwoju pisma i jego zdolności do reprezentowania zarówno samego języka, jak i rzeczywistości pozajęzykowej. Przekonująco dowodzi, że ukształtowanie się tekstu jako dyskursu autonomicznego, choć było stosunkowo późnym osiągnięciem kultury zachodniej, miało decydujący wpływ na wyłonienie się swoistych dla tej kultury narzędzi intelektualnych, które stały się podstawą myślenia teoretycznego i naukowego. Książka jest świadectwem zdolności psychologii poznawczej, zorientowanej historycznie i kulturowo, do rekonstruowania genealogii tożsamości zachodniej, która jedno ze swoich źródeł znajduje w rozwiniętej historycznie piśmienności.