Tematyka Dnia Pańskiego, a więc niedzieli, jest centralnym problemem wiary chrześcijańskiej, który powinien stanowić część podsta¬wowej katechezy inicjacji w wierze. Jest to także zasadnicze zagadnienie dla przyszłości Kościoła i samej wiary chrześcijańskiej, ponieważ ta ostat¬nia zależy w sposób zasadniczy, szczególnie w dzisiejszej społeczności, od przeżywania wspólnoty, od przeżywania zgromadzenia, a zatem od prze¬żywania po chrześcijańsku niedzieli. Bez właściwego przeżywania tego dnia, a więc bez uczestnictwa w niedzielnym zgromadzeniu, będącego jej centrum, nie sposób doświadczyć wspólnotowej rzeczywistości Kościoła. Powstaje jednak pytanie: czy spadek liczby wiernych, którzy po¬winni uczestniczyć w niedzielnym zgromadzeniu, nie świadczy wyraźnie o tym, że dla wielu chrześcijan niedziela straciła to centralne znaczenie? czy znaczyłoby to także, że niedziela nie zajmuje już więcej centralnego miejsca w życiu i wierze ludzi wierzących, jakie miała dawniej? czy stra¬ciła sens znaku, który mówił o pewnej rzeczywistości? Jeśliby nawet tak było - pisze Ludwig Bertsch - to czyż nie mogło dojść do takiego stanu dlatego, ponieważ centrum wiary, także niedzielnej liturgii, nie jest wy¬starczająco wyraźnie przedstawiane jako coś, co daje nadzieję, co nadaje sens, więcej - co daje życie? albo może wynika to stąd, że dalej wychodzi¬my milcząco z założenia: niedziela oraz niedzielna liturgia eucharystycz¬na są dalej czymś trwałym w naszym społeczeństwie, podczas gdy jest to tylko złudzenie? czy te fałszywe założenia nie prowadzą do tego, że za mało zastanawiamy się, mówimy i nauczamy, jak powinniśmy przeżywać, sprawować i kształtować sprawowanie niedzielnej eucharystii? Przed całym Kościołem staje zatem zadanie, aby w praktycznej działal¬ności pasterskiej ukazać na nowo pierwotne chrześcijańskie znaczenie Dnia Pańskiego, tak aby niedziela z liturgią eucharystyczną w jej centrum stała się prawdziwie źródłem, a zarazem szczytem całego życia chrześcijańskiego.