Jedenaście opowiadań Aleksandry Wacławik to odkrywanie nieoczywistego, mrocznego świata dojrzewania. Dzieciństwo określane słowem-wytrychem „trudne”. Kręte ścieżki dorastania i wołanie o pomoc. W pełnym pasji opisie spokój miesza się z bezgraniczną rozpaczą. Umysł staje się chwiejny, rodzi demony, nakłania do samozniszczenia. Podczas gdy wokół toczy się normalne życie, a przyroda kusi swym urokiem, niektórzy nie mogą rano wstać z łóżka i bezradnie biją głową o ścianę. Czy bohaterce starczy sił i samozaparcia, by pokonać słabości?