Autorka przedstawia dzieje form ogrodowych w powiązaniu z historią polityczną, gospodarczą, religijną i kulturalną Japonii, odwołuje się także do filozofii i estetyki. Analizy ogrodów dokonała w oparciu między innymi na własnej dokumentacji fotograficznej, wykonanej podczas dłuższych pobytów w Japonii. Dotarła do ogrodów zamkniętych, uzyskując specjalne pozwolenia na wejście i zrobienie zdjęć, a także do ogrodów otwartych przez kilka dni w roku. Dzięki temu mogła przeprowadzić w pełnym zakresie studia nad kompozycją ogrodów, roślinnością i elementami architektury. Typ wykształcenia w zakresie architektury krajobrazu i zakres aktywności artystycznej znalazł swoje odbicie w sposobie podejścia i interpretacji tematu książki. Prezentacja japońskich założeń ogrodowych obejmuje okres od prehistorii do czasów nowożytnych.