Studium podejmuje próbę filozoficznej i kulturowej refleksji nad wybranymi ideami, koncepcjami oraz teoriami podmiotowości i obywatelskości, formułowanymi głównie przez europejską i polską społeczno-polityczną myśl filozoficzną. Przy tym nie wszystkie ich wyartykułowania, które ujrzały światło dzienne w ciągu wieków, lecz jedynie te, które w sposób znaczący stały się, czy też nadal są, inspiracją dla polskiej myśli w tym zakresie. Przyświecający tej refleksji zamysł, to poszukiwanie współczesnego modelu obywatelskości w kontekście wielowiekowej tradycji filozoficznego teoretyzowania. Jego istoty oraz rządzących nim kryteriów, a także właściwego mu polskiego kształtu wyrażającego tożsamość i kulturę polityczną zakorzenioną w dziedzictwie narodu, a rozwijaną przez jego aktualne samozrozumienie. Obywatelskość definiowana jest w publikacji z jednej strony jako całokształt przemyśleń dotyczących sensu i celu bycia obywatelem "jako takim", czyli rozpatrywanym istotowo. Z drugiej zaś strony, rozumie się przez nią całokształt norm i wzorców zachowań obywatelskich, a także ich oczekiwanych, instytucjonalnych i pozainstytucjonalnych, ekspresji w obszarze życia publicznego.