Już współcześni uważali Boecjusz za wybitnego filozofa – Idzi Rzymianin mówił o nim nawet jako o jednym z najważniejszych mistrzów paryskich, którzy nauczali filozofii za czasów jego młodości, choć krytykował jego poglądy jako awerroisty. Największy rozgłos zapewnił jednak Boecjuszowi ogłoszony w 1277 roku Sylabus Stefana Tempier, w którym pomieszczono, wprawdzie bezimiennie, wypisy z najbardziej znanych utworów tego autora. Liczne rękopisy z epoki zawierające wykaz potępionych przez biskupa paryskiego błędów podają w tytule, że akt ten skierowany jest przeciw heretykom Sigerowi i Boecjuszowi (Contra Segerum et Boetium haereticos) lub wprost, że głównym autorem znajdujących się w Sylabusie artykułów był właśnie Boecjusz (…). (fragment Wstępu prof. Władysława Seńki)