Cechą dzisiejszej humanistycznej edukacji powinien się stać polisemiczny wymiar interpretacji współczesnych zjawisk. Szkolnej polonistyce powinny towarzyszyć pluralizm i synkretyzm, a także wyważone proporcje między ekspansywną cyberkulturą a tradycją, która ciągle jeszcze jest fundamentem wiedzy. Jestem za edukacją, która pojmuje istotę poezji, ma świadomość sztuki i właściwie rozpoznaje nowe formy nowoczesności. W takim oto rozumieniu niniejszy tom – będący wielopłaszczyznową, interdyscyplinarną dyskusją, dialogiem wielowymiarowym – scala rozproszone, przywraca pojęciu nowoczesności wymiar pozytywnego, konstruktywnego, twórczego i kreatywnego działania. Ze Wstępu prof. dr hab. Anny Pilch