Dwudziesty wiek przyniósł muzyce brytyjskiej różnorodność, o jakiej wcześniej na Wyspach nikt nie marzył. Po kilku wiekach muzycznej dominacji twórców z kontynentu, kompozytorzy brytyjscy przemówili własnym głosem. Benjamin Britten - w operze, Cornelius Cardew - w eksperymentach stawiających pytania o granice muzycznego dzieła sztuki, Thomas Ades - w postmodernistycznym żonglowaniu stylami i gatunkami, którym wprowadza muzykę brytyjską w dwudziesty pierwszy wiek.