Książka poświęcona artystycznej przyjaźni Ireny i Tadeusza Byrskich z Jerzym Grotowskim, poszerzona o korespondencję pomiędzy Grotowskim a Byrskimi z lat 1960–1996. Irena Byrska powiedziała w roku 1989: "Grotowski uważał się za kontynuatora Reduty, nie za naśladowcę. I chociaż nasz teatr, to znaczy Byrskiego i mój, różnił się od teatru Grotowskiego, to on sam nazywał nas swoim «bratnim teatrem». I rzeczywiście słusznie powiedział. Mimo różnicy temperamentu, metod pracy i innych form na scenie, istnieje między nami więź, bo jego i nasze korzenie tkwią w tej samej glebie. To przeświadczenie ma dla nas wielką wagę. Nadal jesteśmy blisko z Grotowskim, choć on jest tak daleko".