Przedmioty wykonywane z surowców nieorganicznych są jednym z podstawowych typów źródeł wykorzystywanych do rekonstrukcji życia społeczności pradziejowych. Szczególne miejsce wśród nich zajmują wytwory z krzemienia, które jako jedne z nielicznych zachowały się do dzisiaj w pierwotnej formie. Bardzo wcześnie znalazły się więc one w sferze zainteresowań archeologów, którzy poddawali je wielu różnorakim analizom. Ich celem była z reguły rekonstrukcja technik wyrobu oraz zbudowanie ciągów typologicznych pozwalających na określenie chronologii relatywnej danych zbiorów. Od niedawna jednak dysponujemy nowymi metodami, pozwalającymi na uzyskanie wcześniej niedostępnych informacji. Szczególnie przydatna jest tu traseologia, która umożliwia interpretację funkcji narzędzi kamiennych na podstawie zachowanych na nich śladów użytkowych. Metoda ta - znana na świecie od 1964 roku - jest w Polsce dopiero rozpowszechniana. Prezentowane studia wpisują się w nurt badań traseologicznych inwentarzy krzemiennych z epoki kamienia. Ze Wstępu