Narkotyki są swego rodzaju rozprawą Stanisława Ignacego Witkiewicza z własnymi słabościami, ale też z - panującą wśród jemu współczesnych - opinią, na temat jego stylu życia i skłonności do uzależnień. Witkacy opisuje własne stany "pod wpływem", swoje upadki, słabości, powroty do nałogów, ale i fascynacje. Dziś odczytywane Narkotyki wydają się nie tylko niezwykłą wycieczką w krainę wyobraźni i językową zabawą, lecz także mimowolnym głosem w dyskusji nad legalizacją miękkich narkotyków. Obecne wydanie zostało opatrzone przypisami, nieznacznie uwspółcześnione, całkowicie został jednak swobodny, pełen neologizmów, język Witkacego.