To autentyczny diariusz "panny kresowej", która notuje w nim tak bieżące wydarzenia ze sceny życia publicznego, jak i własne rozterki, a tematów do zapisków dostarcza sama historia - burzliwa i nieprzewidywalna. Wśród wojny, zamieszek i przemarszów wojsk autorka organizuje polskie szkoły, prowadzi szpital, ukrywa uciekinierów, jest filarem wszelkich działań kulturalnych w całej okolicy. Książka jest świadectwem wielkiego hartu ducha, ostoją polskości i głębokiej wiary na umiłowanych Kresach.