Jerzy Jarniewicz wprowadza w rzeczywistość, w której samotność jest bombardowana światem zewnętrznym: polityką i popkulturą, obrazami, które nie dają spokoju. Miłość jest uwikłana w fizjologię, w chaos miasta, w anonimowość hotelu. Istnieje tylko przypadkowy i nieoczekiwany czas teraźniejszy, do którego autor żywi jednak swoisty rodzaj czułości.