Jednym z priorytetowych zadań, jakie stawiają sobie grupy doświadczalne, pracujące przy Wielkim Zderzaczu Hadronów (LHC), jest poszukiwanie supersymetrii. Za jej istnieniem przemawia wiele argumentów teoretycznych, wysuwanych na bazie teorii wielkiej unifikacji, teorii strun i innych. W prezentowanej pracy omówione zostały mechanizmy prowadzące do uzyskania niezerowego momentu magnetycznego neutrina Majorany, przy wykorzystaniu modeli supersymetrycznych dopuszczających łamanie liczby laptonowej. Szczegółowym rachunkom analitycznym towarzyszą obliczenia numeryczne, oparte na danych doświadczalnych pochodzących z eksperymentów badających bezneutrinowy podwójny rozpad beta, oscylacje neutrin oraz dedykowanych bezpośrednim poszukiwaniom momentu magnetycznego neutrina. Problem uzyskania momentu magnetycznego neutrina Majorany jest ściśle powiązany z generowaniem członu masowego dla tych cząsteczek, dlatego też w pracy omówiono te poprawki w kontekście interpretacji odpowiednich danych doświadczalnych.