Mieczysław Stachiewicz, syn generała Juliana Stachiewicza, znakomitego oficera operacyjnego victorii 1920 roku, bratanek generała Wacława Stachiewicza - szefa Sztabu Głównego Wojska Polskiego, chrześniak marszałka Józefa Piłsudskiego, kadet lwowski, podchorąży pilot 301 Dywizjonu Bombowego "Ziemi Pomorskiej" w Wielkiej Brytanii - jako dowódca załogi "Wellingtona" wypełnił turę operacyjną od maja do listopada 1942 roku. Według opinii przełożonych: "oficer bardzo dobry, o pogodnym usposobieniu, nadzwyczaj obowiązkowy, o wysokim nastawieniu ideowym, zdolny do największych poświęceń dla Ojczyzny". Jako pilot bojowy latał bardzo chętnie i odważnie. Swym spokojem i osobistą odwagą w obliczu najcięższych sytuacji wywierał bardzo dobry wpływ na innych członków załogi, czym przyczyniał się do należytego wykonania nakazanych zadań. Kawaler Krzyża Srebrnego Wojennego Virtuti Militari i trzykrotnie Krzyża Walecznych. Absolwent Polskiej Szkoły Architektury w Liverpoolu, a po wojnie wzięty architekt londyński. Od 1984 roku prezes Zarządu Instytutu Józefa Piłsudskiego w Londynie. Za wybitne zasługi dla Ojczyzny udekorowany Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski przez Prezydenta RP, a przez ministra obrony Narodowej awansowany do stopnia podpułkownika Wojska Polskiego i odznaczony medalem pamiątkowym i odznaką honorową: "Kustosz tradycji, chwały i sławy oręża polskiego". Wspomnienia Mieczysława Stachiewicza są niezwykle barwne, pełne pogodnego uroku - jak ich Autor - często gęsto okraszane anegdotą. Autor przywołuje pamięć braci legionowej, pokolenia Polski Niepodległej, polskich lotników w II wojnie światowej, ukazuje też tragizm Polaków na Uchodźstwie i piękną kartę, jaką zapisało środowisko piłsudczyków w Londynie. Wyjątkową wartość źródłową ma załączony logbook, zawierający szczegółowy opis 25 wypraw bombowych na Niemcy i minowanie wybrzeża nieprzyjaciela. Cennym komponentem książki jest oryginalna, nieznana dotychczas ikonografia oraz drzewo genealogiczne rodu. Krzysztof Komorowsk