Podczas starożytnych igrzysk odnotowywano tylko pierwsze miejsce – tylko jeden zawodnik otrzymywał nagrodę i tylko jego imię zapisywano w kronikach. Gdy wracał do swojego miasta, mieszkańcy robili otwór w murach obronnych i tam go witali. Ogłaszano w ten sposób, że miasto jest bezpieczne, skoro mieszka w nim mistrz olimpijski. Na współczesnych igrzyskach występuje podium dla trzech pierwszych sportowców. Jednak tylko jeden, stojący na najwyższym stopniu, ma zaszczyt usłyszeć hymn swojego kraju. Jest ich prawie trzy tysiące. Startowali i startują z orłem na piersiach, w biało-czerwonych barwach. Wielu już odeszło. Niektórzy zakończyli kariery sportowe. Najmłodszych zobaczymy już za chwilę w Londynie i w Soczi. Polscy olimpijczycy, a wśród nich szczególna grupa – medaliści, którzy zdobyli dla Polski dwieście siedemdziesiąt pięć medali. Jest też elita – zdobywcy złotych medali – wybrani z wybranych – pięćdziesięcioro dwoje sportowców. Wśród nich są również tacy, którzy stawali na najwyższym podium kilkakrotnie – wielokrotni złoci medaliści igrzysk. Jest też wielu, którzy stawali na podium, lecz nigdy nie na najwyższym stopniu. Każdy los jest inny, większość to skomplikowane dzieje...