Książka jest próbą namysłu nad przestrzenią, a szczególnie nad umieszczeniem jej w kontekście pedagogicznym. Podjęte rozważania dotykają dwóch głównych obszarów: edukacyjnego wymiaru przestrzeni (pytania czy i czego przestrzeń uczy) oraz dynamiki praktyk uczenia się w mieście i szans na szeroko pojęte działania pedagogiczne (jak uczuć [się] przez przestrzeń?). Miejskie opowieści mają szansę zaistnieć jako specyficzny – pedagogiczny przewodnik, przy czym geograficzny zakres poniższych opracowań jest dosyć szeroki.