W 1931 roku, w chwili upadku monarchii liberalnej, Hiszpania była państwem katolickim. W 1953 roku w chwili zawarcia konkordatu przez gen. Franco była ponownie w pełni ukształtowanym państwem wyznaniowym, ale już o charakterze autorytarnym. Jednak w ciągu 22 lat oddzielających te daty Hiszpania przeszła przez próbę modernizacji kraju poprzez jego sekularyzację, a w czasie wojny domowej przez eksperyment stworzenia społeczeństwa ateistycznego, który pociągnął za sobą bodaj najbardziej krwawe prześladowania katolików w XX wieku. Te gwałtownie zmieniające się relacji między wspólnotą polityczną a religijną na Półwyspie Iberyjskim stara się pokazać książka „Między ołtarzem a tronem”. Jest to także pierwszy w polskiej literaturze kompleksowy opis prześladowań religijnych podczas wojny domowej w Hiszpanii, które przyniosły Kościołowi katolickiemu już ponad 1000 świętych i błogosławionych, więcej niż jakikolwiek inny konflikt zbrojny w dziejach. Autor stara się także odpowiedzieć na pytanie, czy prześladowania te były efektem wcześniejszego demokratycznego projektu modernizacji przez sekularyzację. Projektu, który w innych formach powracał później w innych częściach świata i powraca także we współczesnej nam Europie.