(...) Wbrew licznym twierdzeniom lobbingowym, udział płacy netto w kosztach pracy w Polsce w europejskiej konkurencji gospodarczej nie może mieć większego znaczenia. Stosunek ten umieszcza Polskę niemal w połowie uszeregowania krajów Europy według jego wartości (wykres 43). Niepokojąca z punktu widzenia polityki społecznej jest jednak tak mała progresja obciążania wynagrodzeń w zakresie, w którym nie zaprzestaje się pobierania części składek na ubezpieczenie społeczne (wykres nr 44). Holandia zajmuje na tym wykresie ostatnie miejsce dlatego, że część składek przestaje się pobierać poniżej 167% przeciętnej płacy (w Polsce powyżej 250% przeciętnej). Tak więc względne wskaźniki sumarycznego obciążania płacy netto lub jej udziału w kosztach pracy z jednym wyjątkiem nie odbiegają od europejskich. Polega on na bardzo słabej, nawet na tle światowym, progresji obciążeń. Ocena słabości progresji nie zależy tutaj od tego, jak jest ona odczuwana i propagowana wewnątrz kraju, ale od tego, jakie miejsce zajmuje w szeregu uporządkowanym według zdefiniowanej wartości liczbowej (różnica między obciążeniami płac o poziomie 1.67% i 67% wynagrodzenia przeciętnego - wykres 44). Warto też zwrócić uwagę na to, że dla Węgier bardzo umiarkowanym obciążeniom płac umownie niskich i przeciętnych (wykres 43) w roku 2003 towarzyszy wynikająca z nasilenia progresji duża różnica w obciążeniu płac umownie wysokich (...)